Gap Kids

One discussion I had with a Pinoy officemate from Dubai:

Sir M: hay salamat, konting araw na lang uuwi na ko (smiling while doing his routine work)

Ako: wow, buti ka pa sir, saya naman nyan

Sir M: eto nga, tinatamad na ako magtrabaho

Ako: hay naku sir, ako nga kadarating pa lang office, tinatamad na agad...(us laughing..)

Sir M: tulungan mo naman ako maghanap ng itinerary para sa bakasyon ko, gusto ko sulitin, mamasyal
palagi, kain sa labas, saan ba maganda pumunta na malapit sa Manila para hindi maubos oras sa byahe?

Ako: ay cge sir, bigyan kita ng links na im checking always whenever i want to set a trip (me while browsing the net, i still keep on talking), ilan na ba anak mo sir? naku matutuwa sila sigurado
kasi uuwi ka na, ako na eexcite para sa iyo hehe

Sir M: i have 2 teenaged daughter & son, maaga kasi ako nag asawa

Ako: wow, eh di ang bonding nyo mas ok na kasi malalaki na pala sila

Sir M: (face a little seddened), ewan ko, alam mo antagal ko na kasi nag aabroad, since mahal nga dito sa Dubai and they're attending college,yearly lang ako umuuwi...di ko alam kung natutuwa nga sila pag umuuwi ako.Feeling ko nga pag nasa bahay ako, tensed sila. Hindi sila sanay na andun ako, feeling ko nagbibilang sila ng araw kelan ako aalis uli...

Ako: wag ka naman ganyan sir, siyempre natutuwa sila na makita ka... (my thoughts freezed that moment, and time travel
back when i was 12)......

OFW din si tatay. From the time na magkaisip ako, minsan ko lang siya makita, once a year din. Di pa uso
ang skype, mobile phone at webcam noon. We do snail mail, and see each other by pictures sent by mail.Uso pa nga postcard and occassion cards. One time na umuwi siya, tuwang tuwa kami, bukod sa mga chocolates at pasalubong, natutuwa kami makita siya, bilang bata, na palagi mong nakikita ang ibang bata na kasama ang nanay at tatay nila,masaya din kami na me tatay kami nkakasama sa pamamasyal. Pero...dahil nga sa lumaki kami na bihira siya makasama, alangan sa pakiramdam pag kasama siya...

Isang hapon sa bahay kasama si Tatay...

Tatay: Den, ipagtimpla mo nga ako ng kape

Ako: Cge po tay
Iniabot ko sa kanya ang tinimplang kape, na hindi naman talaga ako sanay gawin, feeling ko
napatamis ng sobra yata...Ininom nya lahat, at ngumiti...

Tatay: Den, pag tuwing bakasyon ko, ikaw na palagi magtitimpla ng kape ko, kasi masarap

Ako: Naman po, talaga?

Tatay: Oo, masarap pa nga sa mga ready made na binibili ko sa labas

Ako: Binobola mo na naman ako "sir"....
Natigilan ako. Teka, tinawag ko nga ba si Tatay na Sir? I looked at him, he seems surprised as well, pero nag dedma lang kunwari
walang nadinig, pero nalungkot ang mukha nya. Nahiya ako, at lumabas ng bahay.
Bakit ako ganun, di ko ba sanay tawagin siyang tatay?
Ano na ba nagawa ng pagkakalayo namin para masanay kami sa bahay na wala siya? Ni hindi kami makapag usap ng hindi kami worried
kung ano iisipin nya sa amin bilang anak nya...One time na nagka aberya ako sa highschool, natakot ako na malaman ni tatay.
Hindi dahil sa grades ko sa conduct, kundi ano na lang ang iisipin nya sa akin, kung magagalit ba siya or what...Natapos ang bakasyon
ni Tatay, na aminado kami, na parang wala lang sa amin noon, guilt still haunts me now, na sana pala mas madami akong sulat sa kanya, mas
magiliw ako sa kanya, sana ganito, sana ganyan...Until nawala si Tatay sa amin....
Ramdam ko ngayon ang sakit nya dati ke Sir M. Mahirap na nga lumayo sa pamilya, na malayo sa lumalaking anak, lalo pa pala ang masanay sila na wala sa tabi mo..
Pag ako nagkapamilya ng sarili ko,ayoko lumayo sa mga magiging anak ko, sana.....